Beschrijving
In Wit is altijd schoon heeft Leo Pleysier voor een prachtige, originele vorm gekozen om de gecompliceerde gevoelens te verbeelden van een zoon bij het overlijden van zijn moeder. Een boek geschreven om voorgelezen te worden.
Een man zit aan het doodsbed van zijn moeder, de vrouw die hem zijn hele leven heeft bedolven onder haar gepraat. Zelfs nu ze dood is hoort hij haar stem, die hem onophoudelijk toespreekt en bemoedert. Wit is altijd schoon is een liefdevol portret van een zoon die wil loskomen van zijn moeder maar zich onlosmakelijk met haar verbonden weet. Een ontroerende en tegelijk buitengewoon opgewekte roman over rouw, afkomst en taal.
Sinds het verschijnen van Wit is altijd schoon in 1989 heeft deze kleine roman een grote vlucht genomen. Er verschenen veertien drukken, het boek werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 1989 en bekroond met de F. Bordewijkprijs 1990 en de Dirk Martens-prijs, er werd een toneelbewerking van gemaakt en de titel drong door tot het algemene Vlaamse taalgebruik. Het weekblad Knack plaatste de roman in 2008 op de lijst van 10 boeken die tot het Vlaamse literaire canon behoren.
Deze welluidende tekst wordt voor het eerst gelezen door de auteur zelf, die als geen ander weet hoe hij moet klinken.
Details
| Imprint | Uitgeverij de Bezige Bij |
|---|---|
| Uitgever | De Bezige Bij |
| Publicatiedatum | 19 juli 2009 |
| ISBN | 9789403101309 |
| Taal | Nederlands |
| Speelduur | 2u 51m 39s |
| Bestandsgrootte | 101 MB |
| Formaat | mp3 download en geschikt voor de Luisterrijk app |
Trefwoorden
Recensies uit de pers
'...een ontroerend boek over de verhouding tussen moeder en zoon, met een rijke en functionele anekdotiek.' ( Atte Jongstra, Het Parool)
'Heel mooi en lichtvoetig heeft Leo Pleysier laten zien hoe iemand de dood van een dierbare uitstelt.' (Marjoleine de Vos, NRC Handelsblad)
'Ee kleine symfonie van fatsoen, mededogen, naïviteit, pure onschuld en liefde.' (De Volkskrant)
'Een kraakhelder boekje. Ik wil het niet ruilen voor twee van een ander merk.' (Humo)
Over de auteur
Leo Pleysier
Leo Pleysier (1945) debuteerde in 1971 met de verhalenbundel Mirliton, waarvoor hij de Stijn Streuvelsprijs ontving. Sinds 1978 publiceert hij bij De Bezige Bij, toen zijn roman De razernij der winderige dagen (ook verschenen onder de titel Het jaar van het dorp) uitkwam. Daarna verschenen De weg naar Kralingen en Kop in kas. Deze trilogie is gebundeld onder de naam Waar was ik weer? (1990).
In 1989 publiceerde Pleysier de roman Wit is altijd schoon, de roman waarmee Pleysier definitief doorbrak naar het grote publiek, werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en bekroond met de Bordewijkprijs en de Dirk Martensprijs. Het bleek het eerste deel van een romancyclus die verder bestaat uit De kast, De Gele Rivier is bevrozen (Staatsprijs voor Proza 1996), Zwart van het volk en Volgend jaar in Berchem.
In 2003 verscheen de roman De dieven zijn al gaan slapen, waarmee Pleysier zijn romancyclus afsloot, in 2004 gevolgd door de novelle De trousse, die unaniem lovend werd ontvangen en die de longlist bereikte van zowel de AKO Literatuurprijs als de Libris Literatuurprijs. Meest recent verscheen van Pleysier de roman De latino's (2007)
(Tekst en foto (C) Uitgeverij De Bezige Bij / Jimmy Kets)