Een klein uur West-Friesche verhalen
Met liedjes door Kees Stet jr.
20 verhalen in het West-Friesch, gelezen door Theo Koomen, afgewisseld met 4 liedjes gezongen door Kees Stet
€ 9,95
Beschrijving
Oorspronkelijk uitgegeven op LP, nu beschikbaar als digitaal luisterboek, met 20 verhalen in het West-Friesch, gelezen door Theo Koomen, afgewisseld met 4 liedjes gezongen door Kees Stet.
Inhoud
1. Inleiding
2. Wil je me hewwe en me houwe (lied)
3. Vader Jaap en moeder Grietje
4. Het dagboek I
5. Wijwater halen
6. In't oerenland (lied)
7. Mooie gezegdes I
8. Nel Spruit
9. Het dagboek II
10. Gek van voetballen
11. Haak 'es effies in (lied)
12. Het bruidje
13. Jaap Kwast
14. Mooie gezegdes II
15. In Amsterdam
16. Het dagboek III
17. Teun van de visboer
18. Kermisklanken (lied)
19. De pastoor van Obdam
20. Het dagboek IV
21. Mooie gezegdes
22. Speultjes van vroeger
23. Moeder Grietje
24. Besluit
Details
Imprint
Disky Communications Europe B.V.Uitgever
Disky Communications Europe B.V.
Publicatiedatum
28 december 2015
ISBN
9789078604501
Taal
Fries
Speelduur
0 uur 55 min 9 sec
Bestandsgrootte
101 MB
Formaat
mp3 download en geschikt voor de Luisterrijk app
Categorieën
Over de auteur
Theo Koomen (1929–1984) was een Nederlands sportverslaggever. Hij stond bekend om zijn enthousiaste en bevlogen manier van verslaggeven. Zijn beeldend en kleurrijk taalgebruik gaven de luisteraars het gevoel zelf bij de evenementen aanwezig te zijn. Zijn enthousiaste stijl van presenteren zorgde er echter wel voor dat hij één van de populairste verslaggevers van zijn tijd werd. Sportieve topprestaties van landgenoten hebben dan misschien wel gezorgd voor Theo's grote bekendheid, andersom zorgde zijn bekendheid er voor dat een groot aantal sporten bekend zijn geraakt bij een breed publiek.
Theo volgt in zijn jonge jaren een priesteropleiding. Deze breekt hij in 1947 echter voortijdig af en ruilt zijn gewaad in voor de journalistieke pen. Zijn journalistieke loopbaan begint in 1952 bij het Noordhollands Dagblad. Bij het dagblad weet hij zich op te werken tot chef van de sportredactie. Twee jaar later gaat hij naar de Volkskrant. Voor de Volkskrant mag hij al snel grote sportevenementen verslaan zoals de Tour de France.
Bekendheid krijgt Theo als hij in 1966 in dienst treedt bij KRO Radio. Van het programma Goal weet hij een modern, actueel en veelbeluisterd sportprogramma te maken. Het wordt al snel duidelijk dat Theo's kracht ligt in het verslaan van grote evenementen.
In de jaren '70 verhuist Theo naar de TROS. Hier mag hij naast radioprogramma's ook televisieprogramma's presenteren zoals Een gulden de man. In 1976 verlaat hij de TROS en gaat hij freelance aan de slag voor de NOS. Na vier jaar treedt hij in vast dienstverband voor de omroep. Zijn verslagen voor de televisie worden door sommigen als teleurstellend ervaren. Er is in de reportages geen plaats voor het kenmerkende uitvoerige en rijk gedetailleerde verslag waar Theo om bekend staat; de kijker kan immers alles zelf zien. Bij de radio luisteraars is hij erg geliefd en in de jaren 70 bereikt hij de absolute top tijdens de uitzendingen van Radio Tour de France.
Naast zijn werk voor de omroepen schrijft Theo een aantal boeken. Vaak zijn deze met een autobiografische inslag of concentreren ze zich op een sport. Het boek 25 jaar doping over het gebruik van stimulerende middelen in de wielersport zorgt voor een kleine rel en Theo wordt een korte tijd door wielrenners en hun ploegleiders op een afstandje gehouden.
In 1984 komt er abrupt een einde aan de carrière van Theo als hij op 4 april bij een auto-ongeluk in de gemeente Schermer om het leven komt.
Theo Koomen (1929–1984) was een Nederlands sportverslaggever. Hij stond bekend om zijn enthousiaste en bevlogen manier van verslaggeven. Zijn beeldend en kleurrijk taalgebruik gaven de luisteraars het gevoel zelf bij de evenementen aanwezig te zijn. Zijn enthousiaste stijl van presenteren zorgde er echter wel voor dat hij één van de populairste verslaggevers van zijn tijd werd. Sportieve topprestaties van landgenoten hebben dan misschien wel gezorgd voor Theo's grote bekendheid, andersom zorgde zijn bekendheid er voor dat een groot aantal sporten bekend zijn geraakt bij een breed publiek.
Theo volgt in zijn jonge jaren een priesteropleiding. Deze breekt hij in 1947 echter voortijdig af en ruilt zijn gewaad in voor de journalistieke pen. Zijn journalistieke loopbaan begint in 1952 bij het Noordhollands Dagblad. Bij het dagblad weet hij zich op te werken tot chef van de sportredactie. Twee jaar later gaat hij naar de Volkskrant. Voor de Volkskrant mag hij al snel grote sportevenementen verslaan zoals de Tour de France.
Bekendheid krijgt Theo als hij in 1966 in dienst treedt bij KRO Radio. Van het programma Goal weet hij een modern, actueel en veelbeluisterd sportprogramma te maken. Het wordt al snel duidelijk dat Theo's kracht ligt in het verslaan van grote evenementen.
In de jaren '70 verhuist Theo naar de TROS. Hier mag hij naast radioprogramma's ook televisieprogramma's presenteren zoals Een gulden de man. In 1976 verlaat hij de TROS en gaat hij freelance aan de slag voor de NOS. Na vier jaar treedt hij in vast dienstverband voor de omroep. Zijn verslagen voor de televisie worden door sommigen als teleurstellend ervaren. Er is in de reportages geen plaats voor het kenmerkende uitvoerige en rijk gedetailleerde verslag waar Theo om bekend staat; de kijker kan immers alles zelf zien. Bij de radio luisteraars is hij erg geliefd en in de jaren 70 bereikt hij de absolute top tijdens de uitzendingen van Radio Tour de France.
Naast zijn werk voor de omroepen schrijft Theo een aantal boeken. Vaak zijn deze met een autobiografische inslag of concentreren ze zich op een sport. Het boek 25 jaar doping over het gebruik van stimulerende middelen in de wielersport zorgt voor een kleine rel en Theo wordt een korte tijd door wielrenners en hun ploegleiders op een afstandje gehouden.
In 1984 komt er abrupt een einde aan de carrière van Theo als hij op 4 april bij een auto-ongeluk in de gemeente Schermer om het leven komt.