Episodes
Kees van Kooten omschrijft zich als een schattige opa, want de schrijver beschikt over een flinke hoeveelheid durf en zelfspot. Een kleine maar grootse romance over de eerste twee levensjaren van zijn kleinzoon Roman.
€ 7,99
Beschrijving
Kees van Kooten liet al met de luisterboek-uitgaven van Annie en Greatest Bits horen dat hij zijn werk op meesterlijke wijze voordraagt. Het succesvolle Annie, over de dood van zijn moeder, heeft nu een natuurlijke tegenhanger gevonden in Episodes; een kleine maar grootse romance over de eerste twee levensjaren van zijn kleinzoon Roman. Kees van Kooten omschrijft zich als een schattige opa, want de schrijver beschikt over een flinke hoeveelheid durf en zelfspot. En over een ruime mate aan scherts, satire, ironie en bovenal liefde.
Inhoud
Voorwoord
Van opaak naar opaal
Voor wie ik liefheb
Valse zitjes
Google goochel
Opamatopee
Epi hollen
Ik ben schattig
Domme Epi
Gouddorst
Oma's penisnijd
Een eiland in de Stille Zuidzee
Neerland bevrijd
De eten met het vork
Stoepsnoep
Le Tourmoulin
Sorrie Epi
Hoeperdepoep
Maan banaan
Elsa
Het jawoord
Leuke meizes
Epiloog
Details
Imprint
De Bezige BijUitgever
Bezige Bij b.v., Uitgeverij De
Publicatiedatum
27 juli 2009
ISBN
9789023458548
Taal
Nederlands
Speelduur
2 uur 48 min 18 sec
Bestandsgrootte
231 MB
Formaat
mp3 download en geschikt voor de Luisterrijk app
Categorieën
Tags
Over de auteur
Kees van Kooten (1941) richtte op de middelbare school met Wim de Bie een cabaretgroep op. Na school bleef hij met De Bie samenwerken, eerst als De Clichémannetjes, vanaf 1965 voor diverse televisieprogramma's waaronder Hadimassa (VARA) en Het Gat van Nederland (VPRO). In 1972 richtte hij met Wim de Bie het Simplisties Verbond op, zij werden in 1974 en in 1977 bekroond met de Nipkow-schijf en in 1985 met de Ere-Nipkowschijf. Daarnaast bracht het Simplisties Verbond zeven langspeelplaten uit, waarvan er drie een Edison ontvingen. Vanaf 1985 zond VPRO-televisie wekelijks hun programma Keek op de Week uit. Sinds maart 1998 is Kees van Kooten gestopt met het optreden voor tv en wijdt hij zich aan het schrijven.
In 1968 debuteerde Kees van Kooten met Treitertrends, korte stukken waarin modieuze typen worden ontmaskerd en geparodieerd. Naast zijn gave voor satirisch werk bleek zijn vermogen tot autobiografisch proza uit veelgelezen en geprezen boeken als Koot droomt zich af (1977), Koot graaft zich autobio (1979) en Veertig (1982). De bundelingen met hilarische columns Modermismen (1984) en Meer Modermismen (1986) hadden een groot succes en zijn in 2004 herdrukt als Alle modermismen ooit (met 60 bonusmodermismen). In Zwemmen met droog haar (1991) laat Kees van Kooten zien dat wie het in Nederland goed heeft, het pijnlijk verkeerd kan hebben wanneer hij elders goed wil doen.
De verhalenbundel Verplaatsingen (1993) bevat verhalen die in hun oorspronkelijke gedaante werden gepubliceerd in Humo. Het boek werd gevold door Levensnevel (1999), waarvoor Van Kooten de Haagse Littéraire Witte prijs ontving. In 2000 verscheen zijn ontroerende portret van zijn overleden moeder, Annie, de bekroning op zijn autobiografisch werk. 'Schrijvers kunnen pas met hun dode moeder verder leven als zij het hebben opgeschreven,' zei Van Kooten hierover. Een jaar later publiceerde hij het op groot formaat vormgegeven Hilaria vol foto's, teksten en knipsels, in 2003 gevolgd door Tijdelijk nieuw, een bundeling schetsen uit Humo die voor deze bundel werden herschreven, geactualiseerd en aangevuld. Zijn meest recente boek is Episodes (2007), een lofzang op zijn jonge kleinzoon.
Kees van Kooten (1941) richtte op de middelbare school met Wim de Bie een cabaretgroep op. Na school bleef hij met De Bie samenwerken, eerst als De Clichémannetjes, vanaf 1965 voor diverse televisieprogramma's waaronder Hadimassa (VARA) en Het Gat van Nederland (VPRO). In 1972 richtte hij met Wim de Bie het Simplisties Verbond op, zij werden in 1974 en in 1977 bekroond met de Nipkow-schijf en in 1985 met de Ere-Nipkowschijf. Daarnaast bracht het Simplisties Verbond zeven langspeelplaten uit, waarvan er drie een Edison ontvingen. Vanaf 1985 zond VPRO-televisie wekelijks hun programma Keek op de Week uit. Sinds maart 1998 is Kees van Kooten gestopt met het optreden voor tv en wijdt hij zich aan het schrijven.
In 1968 debuteerde Kees van Kooten met Treitertrends, korte stukken waarin modieuze typen worden ontmaskerd en geparodieerd. Naast zijn gave voor satirisch werk bleek zijn vermogen tot autobiografisch proza uit veelgelezen en geprezen boeken als Koot droomt zich af (1977), Koot graaft zich autobio (1979) en Veertig (1982). De bundelingen met hilarische columns Modermismen (1984) en Meer Modermismen (1986) hadden een groot succes en zijn in 2004 herdrukt als Alle modermismen ooit (met 60 bonusmodermismen). In Zwemmen met droog haar (1991) laat Kees van Kooten zien dat wie het in Nederland goed heeft, het pijnlijk verkeerd kan hebben wanneer hij elders goed wil doen.
De verhalenbundel Verplaatsingen (1993) bevat verhalen die in hun oorspronkelijke gedaante werden gepubliceerd in Humo. Het boek werd gevold door Levensnevel (1999), waarvoor Van Kooten de Haagse Littéraire Witte prijs ontving. In 2000 verscheen zijn ontroerende portret van zijn overleden moeder, Annie, de bekroning op zijn autobiografisch werk. 'Schrijvers kunnen pas met hun dode moeder verder leven als zij het hebben opgeschreven,' zei Van Kooten hierover. Een jaar later publiceerde hij het op groot formaat vormgegeven Hilaria vol foto's, teksten en knipsels, in 2003 gevolgd door Tijdelijk nieuw, een bundeling schetsen uit Humo die voor deze bundel werden herschreven, geactualiseerd en aangevuld. Zijn meest recente boek is Episodes (2007), een lofzang op zijn jonge kleinzoon.
