Greatest Bits!
Kees van Kooten leest het beste uit zo'n beetje al zijn boeken, van 'De Ergste Treitertrends' uit 1976 tot 'Epi's Centrum' uit 2007.
€ 7,99
Beschrijving
Kees van Kooten ging de afgelopen jaren vaak op tournee door Nederland en Vlaanderen, alleen of in gezelschap, trok volle zalen en oogste applaus en bewondering vanwege zijn fabuleuze voordracht.
Na de succesvolle luisterboeken Annie en Live gelezen & gespeeld, verschijnt nu een fraaie keuze uit zijn verhalen als luisterboek.
Op de Greatest Bits! zijn evergreens te beluisteren als Een koffer met poep, Poezen eigen deurtje, Het haar van mijn vader en nog vele andere ijzersterke verhalen.
Inhoud
Uit: De Ergste Treitertrends (1976)
Homo
Geen Geld
Wagen
Uit: Koot droomt zich af (1977)
Leefwarmte
Uit: Koot graaft zich autobio (1979)
Een koffer met poep
Het haar van mijn vader
Uit: Veertig (1982)
Breedspectrum antibioticum (fragment)
Uit: Hedonia (1984)
De kick van het niks (fragment)
Uit: Zeven sloten (1988)
Naar Delft heen
Uit: Zwemmen met droog haar (1991)
Hotel Pibbens (fragment)
Uit: Verplaatsingen (1993)
Van krantenjongen tot miljonair
Ultima Tule
Uit: Levensnevel (1999)
Teleflard
Uit: Annie (2000)
Naalden (fragment)
Uit: Hilaria (2001)
Uitgekookt
Trompe l'ul
Uit: Alle modermismen ooit (1884-2004)
De reiger
Zwijgstront
Droefdweep
Poezen eigen deurtje
Mijn come-back
Uit: Tijdelijk Nieuw (2003)
De vingerblik
Uit: Epi's Centrum (2007)
Yvonne
Details
Imprint
De Bezige BijUitgever
Bezige Bij b.v., Uitgeverij De
Publicatiedatum
27 juli 2009
ISBN
9789403101804
Taal
Nederlands
Speelduur
2 uur 25 min 8 sec
Bestandsgrootte
110 MB
Formaat
mp3 download en geschikt voor de Luisterrijk app
Categorieën
Tags
Over de auteur
Kees van Kooten (1941) richtte op de middelbare school met Wim de Bie een cabaretgroep op. Na school bleef hij met De Bie samenwerken, eerst als De Clichémannetjes, vanaf 1965 voor diverse televisieprogramma's waaronder Hadimassa (VARA) en Het Gat van Nederland (VPRO). In 1972 richtte hij met Wim de Bie het Simplisties Verbond op, zij werden in 1974 en in 1977 bekroond met de Nipkow-schijf en in 1985 met de Ere-Nipkowschijf. Daarnaast bracht het Simplisties Verbond zeven langspeelplaten uit, waarvan er drie een Edison ontvingen. Vanaf 1985 zond VPRO-televisie wekelijks hun programma Keek op de Week uit. Sinds maart 1998 is Kees van Kooten gestopt met het optreden voor tv en wijdt hij zich aan het schrijven.
In 1968 debuteerde Kees van Kooten met Treitertrends, korte stukken waarin modieuze typen worden ontmaskerd en geparodieerd. Naast zijn gave voor satirisch werk bleek zijn vermogen tot autobiografisch proza uit veelgelezen en geprezen boeken als Koot droomt zich af (1977), Koot graaft zich autobio (1979) en Veertig (1982). De bundelingen met hilarische columns Modermismen (1984) en Meer Modermismen (1986) hadden een groot succes en zijn in 2004 herdrukt als Alle modermismen ooit (met 60 bonusmodermismen). In Zwemmen met droog haar (1991) laat Kees van Kooten zien dat wie het in Nederland goed heeft, het pijnlijk verkeerd kan hebben wanneer hij elders goed wil doen.
De verhalenbundel Verplaatsingen (1993) bevat verhalen die in hun oorspronkelijke gedaante werden gepubliceerd in Humo. Het boek werd gevold door Levensnevel (1999), waarvoor Van Kooten de Haagse Littéraire Witte prijs ontving. In 2000 verscheen zijn ontroerende portret van zijn overleden moeder, Annie, de bekroning op zijn autobiografisch werk. 'Schrijvers kunnen pas met hun dode moeder verder leven als zij het hebben opgeschreven,' zei Van Kooten hierover. Een jaar later publiceerde hij het op groot formaat vormgegeven Hilaria vol foto's, teksten en knipsels, in 2003 gevolgd door Tijdelijk nieuw, een bundeling schetsen uit Humo die voor deze bundel werden herschreven, geactualiseerd en aangevuld. Zijn meest recente boek is Episodes (2007), een lofzang op zijn jonge kleinzoon.
Kees van Kooten (1941) richtte op de middelbare school met Wim de Bie een cabaretgroep op. Na school bleef hij met De Bie samenwerken, eerst als De Clichémannetjes, vanaf 1965 voor diverse televisieprogramma's waaronder Hadimassa (VARA) en Het Gat van Nederland (VPRO). In 1972 richtte hij met Wim de Bie het Simplisties Verbond op, zij werden in 1974 en in 1977 bekroond met de Nipkow-schijf en in 1985 met de Ere-Nipkowschijf. Daarnaast bracht het Simplisties Verbond zeven langspeelplaten uit, waarvan er drie een Edison ontvingen. Vanaf 1985 zond VPRO-televisie wekelijks hun programma Keek op de Week uit. Sinds maart 1998 is Kees van Kooten gestopt met het optreden voor tv en wijdt hij zich aan het schrijven.
In 1968 debuteerde Kees van Kooten met Treitertrends, korte stukken waarin modieuze typen worden ontmaskerd en geparodieerd. Naast zijn gave voor satirisch werk bleek zijn vermogen tot autobiografisch proza uit veelgelezen en geprezen boeken als Koot droomt zich af (1977), Koot graaft zich autobio (1979) en Veertig (1982). De bundelingen met hilarische columns Modermismen (1984) en Meer Modermismen (1986) hadden een groot succes en zijn in 2004 herdrukt als Alle modermismen ooit (met 60 bonusmodermismen). In Zwemmen met droog haar (1991) laat Kees van Kooten zien dat wie het in Nederland goed heeft, het pijnlijk verkeerd kan hebben wanneer hij elders goed wil doen.
De verhalenbundel Verplaatsingen (1993) bevat verhalen die in hun oorspronkelijke gedaante werden gepubliceerd in Humo. Het boek werd gevold door Levensnevel (1999), waarvoor Van Kooten de Haagse Littéraire Witte prijs ontving. In 2000 verscheen zijn ontroerende portret van zijn overleden moeder, Annie, de bekroning op zijn autobiografisch werk. 'Schrijvers kunnen pas met hun dode moeder verder leven als zij het hebben opgeschreven,' zei Van Kooten hierover. Een jaar later publiceerde hij het op groot formaat vormgegeven Hilaria vol foto's, teksten en knipsels, in 2003 gevolgd door Tijdelijk nieuw, een bundeling schetsen uit Humo die voor deze bundel werden herschreven, geactualiseerd en aangevuld. Zijn meest recente boek is Episodes (2007), een lofzang op zijn jonge kleinzoon.
